Kentsel Kimliğin Edilgen Belirleyeni: Özelleştirme ve Özelleşme Uygulamaları, Ankara

Passive Determinant of Urban Identity: de jure-Privatization and de facto-Privatization Practices in Ankara

Abstract

Kentsel kimlik, çeşitli disiplin alanlarında yaygın olarak çalışılmış bir kavramdır. Kavramın tanımlaması ve tartışması fiziki, tarihi, sosyo-ekonomik ve kültürel bileşenlerle yapılabilmektedir. Özelleştirme ve özelleşme uygulamaları, Türkiye’deki kentlerin oluşum ve evrilme sürecinde 1980’li yıllardan sonra temel bir kırılma yaratmıştır. Söz konusu kırılma kentlerin kimliğine etki etmesine rağmen, bu girdinin kentsel kimlikle olan ilişkisi dikkate alınmamış ve ilgili disiplinlerce irdelenmemiştir. Girdinin edilgen konumu ve çeşitliliği, etkisinin algılanmasını engellemektedir. Makale; imar hareketleriyle başka Cumhuriyet kentlerine örnek olması planlanan başkent Ankara ve diğer kentlerin kentsel kimlik sorunsalına dairdir. Bu çerçevede; makalenin amacı, özelleştirme ve özelleşme uygulamalarının kentsel kimliği belirleyen edilgen bir belirleyeni olduğu savı üzerinden, bu uygulamalar yoluyla mekânın (yeniden) üretiminin kentsel kimliğe etkilerinin sürdürülebilirlik bağlamında araştırmasını ve eleştirel değerlendirmesini yapmaktır. Makalede, seçkili örneklem yoluyla özelleşme ve özelleştirme uygulamalarının Ankara kentinin kimliğine olan etkinin araştırması ve betimsel incelemesi yapılmaktadır. Makalenin hedefi; başkent kimliğindeki erozyona bağlı olarak, kentsel kimliğin oluşumu ve etkileşiminde bu konuya dair bir farkındalık yaratmaktır. Sonuç olarak, edilgen bir girdi olan özelleştirme ve özelleşme uygulamalarının postmodern çağın parçalı ve muğlâk kentsel kimlik oluşumundan öte, Başkent Ankara’da bir kimlik kaybı ve kimliksizlik hali yarattığıdır.

Anahtar Kelimeler: Kentsel Kimlik, Özelleştirme, Özelleşme, Sürdürülebilirlik, Ankara.